Gwint

Gwinty to spiralne nacięcia, które występują wewnątrz lub na zewnątrz komponentów i służą do ich łączenia.

W technologii klejenia gwinty są najczęściej spotykane na dyszach, oprócz zwykłych śrub i nakrętek do mocowania.

W zależności od urządzenia, dysze mają gwinty wewnętrzne lub zewnętrzne.

HB 196 z gwintem wewnętrznym

HB 250 z gwintem zewnętrznym

Standardowe typy gwintów w technice klejenia

Najczęściej stosowane typy gwintów to:

• UNF 9/16″-18
• UNF 7/16″
• UNF 1/2″
• M10 x 0,75

Amerykańskie oznaczenie UNF to skrót od Unified National Fine Thread; chodzi tu o drobny gwint. Inne formy gwintu to np. UNEF (bardzo drobnozwojny) lub UNC (gwint grubozwojny), ale te ostatnie są rzadko spotykane w urządzeniach do aplikacji. Gwinty UNF charakteryzują się wskazaniem średnicy i liczby zwojów na cal (threads per inch, TPI). Na przykład UNF 9/16"-18 oznacza, że jest to gwint UNF o średnicy 9/16 cala i 18 zwojach na cal.

Bardziej znane oznaczenie M odnosi się do gwintów drobnozwojnych ISO (DIN 13 i kolejne). Dodana liczba opisuje średnicę zewnętrzną w milimetrach. Kąt boku zarysu gwintu wynosi 60°, jak w gwintach UNF. Liczba za nim (w przykładzie 0,75) oznacza skok 0,75 mm.

Dysze BÜHNEN mają dodatkowo następujące oznaczenia

• aG = gwint zewnętrzny
• iG = gwint wewnętrzny

w celu opisania gwintu na dyszy.