Od topora kamiennego do statku kosmicznego Kleje podbijają świat

Klejenie to jedna z najstarszych i najważniejszych technik w kulturze ludzkości. Stosowane kiedyś substancje klejące, jak maź brzozowa, umożliwiały naszym przodkom tworzenie broni i narzędzi, aby stawić czoła wrogiemu otoczeniu.

Ötzi miał strzały z mazią brzozową

Przez tysiące lat jako klej stosowano maź brzozową. To dawne spoiwo stosowane było do łączenia narzędzi lub broni z kamienia i drewna. Maź nie występuje w naturze, lecz trzeba ją wyprodukować.

Grecy używali kleju rybnego

Starożytni Grecy rozwinęli sztukę gotowania kleju na bazie szczególnie wydajnego kleju rybnego. W Grecji po raz pierwszy powstała osobna dziedzina zawodowa, jaką było gotowanie kleju. Nazwa „Kellopsos” oznaczała ekspertów od substancji klejących.

W 1690 powstaje pierwsza fabryka kleju w Holandii
Po tym, gdy Gutenberg wynalazł druk w późnym średniowieczu, pojawiło się zapotrzebowanie na nowe spoiwa / kleje do oprawiania książek. Z biegiem czasu kotły do gotowania kleju pojawiły się w całej Europie. Produkowane przy ich użyciu kleje były stosowane do XX wieku.

Innowacje w XX wieku

W XX wieku pojawiły się innowacyjne rozwiązania w zakresie klejenia: Opatentowany w 1909 roku proces utwardzania żywicą fenolową zwiastował erę nowoczesnych klejów na bazie surowców z tworzywa sztucznego. Zaledwie trzy lata później udzielono Rolletowi i Klatte patentu na polioctan winylu.

W 1930 roku Drew opracował w Stanach Zjednoczonych przeźroczystą taśmę klejącą. W 1932 roku farmaceuta Fischer w Bühl stworzył pierwszy gotowy do użycia klej na bazie żywicy syntetycznej. W 1969 roku w Düsseldorfie świętowano światową premierę sztyftu kleju.

Obecnie kleje odgrywają nieocenioną rolę w sektorze high-tech: Są stosowane np. w smartfonach, samolotach, samochodach i opakowaniach. W konstrukcji pojazdów nowoczesna technologia klejenia pozwala na stosowanie lżejszych spoin, które kiedyś były nie do pomyślenia.